მე და ჩვენი ჩახუტება ცოდოები ვართ ერთმანეთის გარეშე. ცალკე ისიც მოწყენილია და მეც.
ვიცი რომ არც იმას უნდა ჩემს გარეშე
ერთად რომ ვართ ორივე ვთბებით. მზის სხივებივით სიამოვნება სახეზე გვითამაშებს..
გაზაფხულზე იის ამოსვლას ჰგავს მისი მოსვლა, მისი სითბო კი ზაფხულის თბილ საღამოს მზის ჩასვლას..
იასამნის ყვავილის სუნივით ტკბილია და მათრობელი..
მისი სიყვარული კი.. სიყვარული იმ ბავშვსა ჰგავს თვალცრემლიანი დედის სითბოს რომ ელოდება
როცა შორს არის ღრუბლიანი ცასავით ყველაფერი ნაცრისფერი ხდება. ცრემლი კი ლოყებზე თავისით იკვლევს გზას..
თვალებს არც ეკითხება
ხომ ვამბობ ერთმანეთის გარეშე ცოდოები ვართქო..
ეხლაც ამ სიტვებს მალაგებინებს თავში იმ მილიარდი სიტყვიდან, რომლებსაც ერთად უნდათ შენკენ გამოქცევა
ყოველი გზა და ბილიკი შენი სახლისკენ მიმავალ გზას უერთდება..
ცოდოები ვართ ერთმანეთის გარეშე ..
მუდამ გვერდით მინდა მყავდეს.. პატარა ბავშვივით ხელით ვატარო..
ცოდოები ვართ უერთმანეთოდ !
