რა უკვე ემოციების დეფიციტი მჭირს თუ რა ჯანდაბაა ?
მარა არა !
არ მჭირს დეფიციტი.. უბრალოდ ჩემი ემოცია ცრემლად იქცევა ხოლმე და სადღაც კისერთან არ მისული ორთქლდება და ქრება.. მარა დღეს შემოვედი რო თავს დავატანო ძალა, ვაიძულო ეს ოხრად დასარჩენი ეგრედწოდებულნი კლავნი ჩემნი, რომ აამოძრაონ თითნი მათნი და წერონ ..
დიახაც !
მეწერინება და უნდა ვწერო ..
ხოდა ვწეერ კიდეც !
ცრემლად ქცეული ემოცია რაღააო იკითხავდით ალბათ....
აი როცა გინდა რო იყვირო. მთელი არსებით იყვირო და გააგებინო ყველას ..... როცა გინდა რო წამი გაჩერდეს და არ შეგიძლია.... როცა გინდა რო იყოს და არ არის .... როცა უმისობას გაიფიქრებ და გზარავს ....
მაშინ ეს ზემოთ ნახსენები ცრემლადქცეული ემოცია გადმოვარდება ხოლმე თვალებიდან, მთელ ლოყას ჩაივლის და ქრება, უსიტყოდ ქრება.........
აი ამიტომ აღარ მეწერინება ხოლმე, სრუტუნით და სლუკუნით დაწერილის დედა ვატირე მე.. მერე სულ მცხვენია ხოლმე ეს რა დამიწერია და რა დამიფაბლიშებიათქო ....
ხოდა ესთრე ჩემო ბატონო ...
ყველამ გაგიგეთ რომ აღარ ვარ ძლიერი და რო ტირილიც ვიცი მე ...
მაგრამ მაინც ვერ ვხვდები რა მატირებს ...
მე ხომ მსოფლიოში ყველაზე, ყველაზე, ყველაზე მაგარი შეყვარებული მყავს !!!!!!
No comments:
Post a Comment