თავიდან მეშინოდა.. მეგონა შენი ვეებერთელა სიყვარული შემაშინებდა ..
რომ შეუძლებელი იქნებოდა მუჭისხელა გულში შენი დატევა ..
.................................
მერე ...
მერე
პირველად ჩაგიკარი გულში ...
ისე მიცემდა გული შემეშინდა საკუთარი გრძნობის ..
შენც გიცემდა ..
შემეშინდა რო მოვიდოდა დრო და ერთხელაც ვეღარ მოვისმენდი ამ მხოლოთ ჩემთვის გულისცემას ..
მერე ...
მერე იყო იისფერი დღეები..
იისფერ ნისლში გახვეული , ფერადი ფერადი ...
ფერები, ფერები იყო ბევრი და ღიმილი იყო კიდე ...
სიყვარულის ფერები იყო .. ბევრი ბევრი და ...
და მერეე ???
მერე, ათასერთხელ იწვიმებს ჩვენს ფანჯრებთან ...
ათასერთხელ შეგვაწუხებს ქარი ...
ათასერთხელ მოვა შენი ღიმილი სიზმრებში ..
ათასერთხელ ჩაცურდება ცრემლი ლავიწის ძვლამდე
და
ათასერთხელ ვიგრძნობ მონატრების ცრემლისფერ გემოს ...
მართალია არასოდეს მითქვამს მისთვის როგორ ძლიერ მიყვარდა ..
ეს ისედაც იცოდა ...
No comments:
Post a Comment