ისეთი ბედნიერი ვარ ხნადახან მეშინია არ გამოვფხიზლდე და ისევ ჩემს წარმოსახვაში არ გადასახლდე .

ახლა მართალი ხარ და ჩემთან ხარ

ყველაზე ტკბილი რაც გამაჩნია ამ ქვეყნად .... 

ადამიანი ვარ... მე არცერთს არ ვგავარ. ვერც ანგელოზს ვთმობ და ვერც ეშმაკს ვერევი... ჩემს სულში ხანდახან ხარხარებს სატანა, ხანდახან ანგელოზს ჩამოსდის ცრემლები

წერილი 15 წლის თიკოს

"გამარჯობა თიკო. ვიცი დარიგებები დიდად არ გიყვარს მარა ეს ის მომენტია როცა უბრალოდ უნდა მომისმინო.. შენ გგონია რო უკვე დიდი ხარ , სინამდვილეში მასე არ არის. ოცი წლის რო გახდები მერე მიხვდები რა პატარა ვიყავიო და ისევ ამ დროს ინატრებ, ამიტომ არ გაიზარდო ჯერ.. მერეც გეყოფა .


მინდა ისეთი რამეები გითხრა რაც გამოგადგება მომავალში. თან ზუსტად ვიცი რო გამოგადგება..


პირველ რიგში გეტყვი, რომ რა სამყაროც გაქვს შექმნილი ცოტა ხანში ნელ ნელა გაიფანტება და თავს სულ უცხო სამყაროში ამოყოფ და ამის არ შეგეშინდეს. 


იზრუნე იმაზე რომ შენს ნამდვილ მეგობარს მაგრად ჩასჭიდო ხელი და არ გაუშვა.. იმიტო რომ ბევრი წავა და ამით გული ძალიან ძალიან გეტკინება


მარა უნდა შეეგუო რო ასე ხდება. შეეგუე, რომ იზრდებით და ყველა თქვენს გზაზე წახვალთ.


სკოლაში სიარული სულ ტყუილად არ გიყვარს, მაღლივში რო ჩააბარებ მერე მოგენატრება, ამიტომ იარე ყოველდღე.
შეგიძლია სწავლით თავი არ მოიკლა, იმიტომ რომ მაინც ჩააბარებ.. მარა იკითხე ბევრი !
მაღლივში, რომ ამოყოფ თავს მერე მიხვდები, რომ სულ ტყუილად თქვი უარი სამხატვრო აკადემიაზე.. მიხვდები რომ, მაგ შენს ეკონომისტობას გერჩივნა სადმე ფუნჯით ხელში დაგღამებოდა ..მარა მერე გვიან იქნება.. 
კარგი იქნებოდა 17წლის ასაკში მიმხვდარიყავი მაგას და არ დაგეჯერებინა მშობლებისთვის


ეხლა ვიღაცით ხარ აღფრთოვანებული მარა მალევე გული საშინლად გეტკინება, ამიტომ ჯობია რო ეხლავე დაიკიდო.. 19 წლამდე მაინც არავინ შეგიყვარდება. 
ეგეც შენდა უნებურად მოხდება. 
არ გენდომება მარა მაინც შეგიყვარდება. 
თავიდან ყველაფერი კარგად იქნება, ბედნიერი იქნები, მერე ბევრი რამ შეიცვლება. იქნება მომენტები როცა ინანებ.. ამიტომ სირთულეებისთვის აქედანვე მოემზადე.. სიყვვარული არც ისეთი ბედნიერებაა, როგორც ახლა მაგ წიგნში კითხულობ საწოლის გვერძე რო გიდევს.. (დანამდვილებით აღარ მახსოვს რა წიგნი დევს მარა დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა რო დევს და რო სიყვარულზეა)
აქედანვე დამპირდი რო გადაეჩვევი ღამ-ღამობით ქვითინს და ძლიერი გოგო იქნები ..


იქნება მომენტები როცა სულ მარტო აღმოჩნდები მიუხედავად იმისა, რომ ახლა მილიონი ადამიანი გყავს გარშემო.
ამიტომ ახლავე გეუბნევი რომ არ გაგიკვირდეს
მაგას სხვა ადმიანიც გეტყვის და თავს ისე დაიჭერ ვითომ არ გჯერა. მარა ხო უკვე გითხარი და გეცოდინება აწი..


ეხლა რომ ხალხი გიყვარს და გენატრება ეგ რა არის.. მონატრება და სიყვარული მერე ნახე შენ ..
სულ ეცადე რომ კარგი გოგო იყო , მთავარი არ არის რას იფიქრებს ხალხი, მთავარია ღმერთთან იყო მართალი.. სხვა ყველაფერს ყურადღება არ მიაქციო , დაგტანჯავს ..


ბევრი ჩხუბის და გულის ტკენის შემდეგ , მაინც გექნება იმედი რომ ყველაფერი გამოსწორდება .. მიუხედავად იმისა რომ ყოველი დღე უფრო და უფრო დაძაბული გექნება .. ყოველი დღე მეტად გაგიჩირდება მარა იმედი არ დაკარგო..


გულზე ძალიან იმოქმედებს , ამიტომ მანდედანვე რო მიგეხედა კარგი იქნებოდა.. მერე აღარ მოგიწევდა ექიმებთან სირბილი .


მერე ყველაფრისგან გულ ნატკენი და განმარტოებული შენს 15 წლის მეს წერილს მიწერ იმ იმედით, რომ რამის შეცვლა იქნებ შეძლო.. და მერე ბლოგზე დააშეარებ.. ეგ იქნება კიდევ ერთი სულელური ნაბიჯი რომლის შეცვლა იმ წამსაც შეგეძლება მარა არ შეცვლი, მაინც დააშეარებ და თვითონაც არ გეცოდინება რატომ.


მერე აღარ ვიცი რა მოხდება..


ხო და კიდე იმასაც გეტყვი ბარე... 


20 წლის მერე რომ გეგონა ცხოვრება მთავრდებაო არ დამთავრდება და წინ ბევრი რამე გექნება გასავლელი და გადასატანი.. ამიტომ ყოველთვის შეგიძლია ყველაფერი შეცვალო და დამპირდი რო ძლიერი გოგო იქნები და 21 წლის ასაკში შენს თავს თვალცრემლიანი წერილს აღარ მისწერ .., 

ეს ჩემი ბოლო პოსტია ამ ბლოგზე..
დღეიდან აღარავის მივცემ უფლებას თავის ბინძური ხელები აფათუროს ჩემს სულში !

....

ჩემს ახლობელს, 19 წლის ვაჟი მოუკლეს. ცოტა ხნით გავიდა სახლიდან. მაგიდაზე გადაშლილი ლოცვების წიგნი დარჩა, ჩემი თვალით ვნახე.
-იმაზე მეტიც არსებობს, ვიდრე მე....

ქუჩაში მოხუცმა გამაჩერა.
მშია შვილო... მე ბოლო ორი ლარი მივეცი.
-იმაზე მეტიც არსებობს, ვიდრე მე....

ქსნის კოლონიის ალაყაფთან, შაოსან ქალს, მძიმე ტვირთი მოაქვს, მისმა შვილმა, საკუთარი ძმა მოკლა.
-იმაზე მეტიც არსებობს, ვიდრე მე...

მარტოხელა პაციენტთან წავედი ვიზიტზე. გარდაცვლილი დამხვდა. ერთი კვირის მერე უპოვიათ მეზობლებს.
-იმაზე მეტიც არსებობს, ვიდრე მე...

ონკოლოგიური კლინიკის ბავშვთა განყოფილებაში, ნაძვის ხესთან, წერილი დევს: "თოვლის პაპა, ისეთი წამალი მომიტანე, რომ მოვრჩე."
-ეს, იმაზე მეტია, ვიდრე ჩვენი, ყველასი ერთად!
..................
მრცხვენია, უფალო.

თანდათან უფრო და უფრო მემატება ეს სიცარიელე
და ვგრძნობ რომ აღარ შემიძლია

- მე შენ მიყვარხარ!

- არა გჯერა?

- ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს. ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი… მე კი ისევ იმის თქმა მინდა რომ…


მე შენ მიყვარხარ!

ყველაფერმა აზრი დაკარგა ჩემს ირგვლივ შენს გარეშე. ურთიერთობას ვეღარ ვახერხებ ვერც სულიერთან და ვერც უსულოსთან. ისინი მე გამირბიან. თითქოს დაიცალა მთელი სამყარო და დავბორიალობ უსახო სიცარიელეში. დილით რომ ვიღვიძებ, საშინელი სევდა მომყვება ხოლმე სიზმარეული ქვეყნიდან. ყოველ ღამე სიზმარში გხედავ, ისეთს როგორიც იყავი.


- მე შენ მიყვარხარ.

- დამიჯერე რა.

- ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არა გჯერა ჩემი. მე კი…

მე კი, რაც დრო გადის უფრო მიყვარხარ.

ყველაფერმა აზრი დაკარგა ჩემს ირგვლივ შენს გარეშე. ზოგჯერ მეშინია კიდეც, სიმარტოვისა მეშინია. დილით რომ ვიღვიძებ, საშინელი სევდა მომყვება ხოლმე სიზმარეული ქვეყნიდან


ბავშვივით წმინდათ მიყვარხარ 


ბავშვები სუფთა იბადებიან, ადამიანებს მერე გვემღვრევა სული. ხოლო სამყარო არ დაბადებულა ერთხელ და სამუდამოდ, იგი მარადიულად იბადება. ყველაფერი მიიქცევა და კვლავ მოიქცევა.  
ვიცი, რომ ისევ მოხვალ. 
იცი როგორც გელოდები


დამიჯერე. სადაცა ხარ და როგორცა ხარ, იქ დამიჯერე, რომ - სამყარო არ დაბადებულა ერთხელ და სამუდამოდ, იგი მარადიულად იბადება…

ოღონდ დამიჯერე
დამიჯერე


მე შენ მიყვარხარ!

 საინტერესოა ვინ მოვა, ვინ არა, ვინ ვერა.. იქნებ იმიტომ რომ არ ეცლება.. ვინ ვერც კი გაიგებს, იმიტომ რომ შორს ვარ , ვინ იქნება ჩემს გვერდით სულ ბოლოს,  ვინ ხელს არ გამიშვებს , ვინ ჩამეხუტება , ვინ იტირებს , ვის გაეხარდება , ვის დააკლდება სულ სულ ცოტა მაინც ..  თუნდაც ერთი ნამცეცის ხელა .. ვინ არ ინანებს რომ იცნობდა , ვინ იტყვის კარგს, ვინ ცუდს ..  თუმცა ეს უკვე აღარ იქნება საინტერესო , სიტყვები ხომ გრძნობებს ვერ გამოხატავენ .. ვინ არასდროს დაივიწყებს , ვის კი დაავიწყდება , დაავიწყდება წლების შემდეგ ..
ცხოვრება ხომ ისევ გრძელდება ..
 ვინ შემომხედავს და იტყვის პირი არ შეურცხვენია , ვინ პატიებას მთხოვს , ვინ თვალი თვალში გამიყრის .. თუმცა მე ხომ თვალები მექნება მაშინ დახუჭული ...
მარა არ მოვკვდები .. უსასრულობას გავყვები მხოლოდ  ...

. . .

ხშირად ვხუჭავ ხოლმე თვალებს ..
გუშინაც დავხუჭე და წარმოგიდგინე
ამ ბოლო დროს სულ გაფერკმრთალდა ყველაფერი...
თითქმის გაწყალდა და ჰეარის ფერი დაედოო.
ძლივს ვარჩევდი შენს სილუეტს, მეშინოდა სულ არ გამქრალიყავი
ჩანს, ან თავს ვიტყუებ ჯერ კიდევ ჩანს მეთქი ..
მხოლოდ მანდღა მყავდი და არ მინდა მანდაც დაგკარგო
გუშინაც ყველა სურათი და მესიჯი გადავათვალიერე ჩვენი
ვგრძნობ, რომ მიახლოვების ნაცვლად უფრო და უფრო შორდება ჩვენი ურთიერთობა ერთმანეთს ..
არ მინდა მხოლოდ წარსულით ვიყოთ ერთად
მინდა დღითი-დღე მეტად მიყვარდე, გრგძნობდე და დამოკიდებული ვიყო შენზე
შენც მასე იყო მინდა ..
მარა სულ სხვა და სხვა გავხდით ..
"ჩვენ" გაიყო "მე და შენ"-ად
თურმე უკვე დიდი ხარ და ლაწირაკივით აღარ უნდა გეხუმრებოდე, თურმე უკვე უნდა  ვარჩევდე რას გეტყვი და რა შეგეფერება და კიდევ სხვა და სხვა ფრაზები, რომლებიც უფრო და უფრო გვყოფენ..
აქამდე არ იყო ასე
უფრო ახლოს ვიყავით.........
შენ ალბათ შემოხვალ, ალბათ კი არა ვიცი რომ შემოხვალ, შეიძლება დღეს და ხვალ არა, იმიტომ რომ ძალიან მოუცლელი გახდი. ოდესმე შემოხვალ და გაბრაზდები ეს რა დაუწერიაო.
გაბრაზდები იმიტო კი არა რომ ვტყუი, იმიტომ რომ შენს თავსაც უმალავ ერთმანეთი კბილებითღა რომ გვიჭირავს ..
ალბათ დამირეკავ და მეტყვი რომ ავადმყოფი ვარ .. მეც ალბათ გეტყვი რომ ვარ და ეს ყველაფერი არ უნდა დამეწერა, და რომ მხოლოდ გრძნობებს და ემოციებს ავყევი და რომ ყველაფერი სხვაგვარათაა .. მაგრამ შეიძლება მაშინ ისე მოვაგატყუო შენც და ჩემი თავიც, რომ ორივე დაგაჯეროთ .. მაგრამ ახლა უბრალოთ მინდა რომ იცოდე რას ვგრძნობ და რას ვერ გეუბნევი, იმიტო რომ სათქმელი არ შემაწყვეტინო ...
ხვალ..?
ხვალ შეიძლება წაუკითხავად წავშალო ეს პოსტი , მაგრამ გულში მაინც დამჩება ამ ფიქრების კვალი
მინდა რომ შემოხვალ გვიანი არ იყოს და წაშლილი არ დაგხვდეს.
იმიტომ რომ ამას პირდაპირ ვერასდროს გეტყოდი ..


უკვე ვერც იმას გეტყვი პირდაპირ როგორ მაკლიხარ ...

მომეფერე რა...
შენ რომ გიყვარს ისე მომეფერე!...
გულთან მიმიჩუმე... სახე დამიკოცნე...
მაგრად ჩამიკარი და... ჩემი კანის სურნელი იგრძენი თავიდან!...
ყელთან შენი სუნთქვა მაგრძნობინე... თვალები დამიკოცნე...
თითებით მომეფერე სახეზე!..
ტუჩები გააღიმე... გამაღიმე!...
ჩვენს გრძნობაზე ილაპარაკე, არ გაჩუმდე!...
გულთან მიმიკარი!... ისე მომეფერე... შენი ოცნება დამიხატე...
დამაბრუნე!....
წარსულში დამაბრუნე......
.
თორემ............... 

......თორემ შემშლის უშენობა.....

by my love ..

 me minda viyve shentan...


rogorc grublebi mzestan...


rom siyvaruli sinatle sitbo...


me sxvaze adre vigrdzno...


sul minda viyve gverdit...


tund romc aivsebi cremlit...


sheni tkivili gaviyo...


sul yvelaperi gagigo...


da am cxovrebas daudget medgrad...


yvelas da yvelapers gaudzlebt ertad...


qeba dideba bedniereba


natvra sizmari ocneba


yvela rom shenshi sheikribeba...


mze imaleba mtvare chaqreba...


dro ikargeba game tendeba...


da ushenobit gulshi bneldeba...


marto shens gverdze yopna...


torem xom damipara guli bindma...


shena xar chemi gulis dideba..


mets ver vinatreb sxva ar mchirdeba ...


love love love  .....

.....

გუშინ ვნახეე ..
მთელი ძალით გავიქეცი შესახვედრად
საზღვარზე ღობე იყო. 
მე აქეთ ვიდექი ის იქით
მხოლოდ ხელები გვქონდა ჩაკიდული და ისე ვგრძნიბდი როგორც ყოველთვის
არ გვილაპარაკია, მხოლოდ ხელები გვქონდა ჩაკიდული
ამდენი ხნის მერე კიდევ ერთხელ ვიგრძენი...
მერე მითხრა წავედიო..
მე მარტო ვიდექი და ვუყურებდი როგორ მიდიოდა


მხოლოდ ერთხელ გამოიხედა უკან და გაიღიმა


ვიგრძენი რომ გულში რაღაც ჩამწყდა
თვალები რომ გავახილე ცრემლებით მქონდა სავსე


სიზმარში მიტირია..

...ცხრა მთა და ცხრა ზღვა გადაიარა უფლისწულმა, სასახლის ბაღში ამოსული ეკალბარდი ხმლით გაცელა, მიძინებულ მზეთუნახავს აკოცა და გამოაფხიზლა...

_ მერე?

_ მერე ცხოვრობდნენ ტკბილად და ბედნიერად.

_ მერე?

_ მერე ძილის დროა!

ყველაფერი იწყება როდის ?  
ალბათ მაშინ როცა ადამიანებს ერთმანეთის სიყვარული აღარ შეუძლიათ .  
ვისაც უყვარს ის არასდროს აატირებს 
არც მოიტყუება და არც სხვების შესახვედრათ გავარდება ვითომ და გულის გადასაყოლებლად..  


როდის ჩნდება ერთმანეთში ზღვარი ? 
მაშინ როცა აღარ გესმის და აღარ ესმის 
მაშინ როცა უყურებ და უცხოა ყველაფერი უცხოა  
მისი სიტყვა 
საქციელი 
ხმაც კი  
მაშინ როცა მანამდე უსიტყვოდ გესმოდა  


ალბათ აქ წყდება..  
ვერ კი არა.. არ აცნობიერებ რომ კარგავ 
არა და სინამდვილეში ერთ ძაფზეღა კიდია  


ამ ძაფს კი გაფრთხილების ნაცვლად .. ვჭიმავთ და ვჭიმავთ


იცი რას მივხვდი ?
სიყვარული არ ქრება უბრალოდ ის ადამიანი ქრება ვინც მასე გიყვარდა.. და მის ნაცვლად სულ სხვა , უცხო ადამიანი ჩნდება რომელშიც ჯერ კიდევ ცდილობ შენი სიყვარული იპოვო ..  


ვინც ამას შეძლებს კი გილოცავთ .. ასეიგი მას მართლა ყვარებიხარ

ვინც ვერა და არაუშავს .. ადამიანი შეცდომებზე სწავლობს ;)

დღეს 07.03.11 -ია


და


დღესაც არ ვიცი რა დავწერო ...




P.S ანუ ისევ ..( შემოვედი გავედი )

ალიხე, მალიხე, სალიხე.

ამ ერთმა დილამაც დააწყო უშენო თითები მინებზე და სუნთქვა შემიკრა..
ოქროსფერ ღილებით. კლდეს თავ-პირს უშენენ
უძილო ფიქრები და მესმის შენი ხმა . შორიდან ...

და ერთ წყვილ სამკუთხედს მერცხლების დაჭრილი
კრიალა ზეცისას თვალებზე დავიფენ.
ვმშვიდდები - დროებით...

და ჭრელი ნაჭრებით დახუნძლულ ხესთან ვარ:
ალიხე, მალიხე, სალიხე... 
და ოცნებებს ვახვევ ზედ 


შემისრულდებათქო ვფიქრობ

და ღმერთმა შეგინდოს!
დღეს ჩემი დამხრჩვალი ოცნება ჭინკებმა ქირქილის თოკებით ბეღელში შეჰკიდეს.
სიბნელე...
სიბნელე!
სიბნელე!!!
იქნება
სულშიდაც გათენდეს,
ოდესმე მოხვიდე
იქნება!
და თვალებს ლეკვივით ამიხელს
მაგ ცხელი ტუჩების შეხება.
ხომ ხედავ, - მე გნატრობ: 
და ჭრელი ნაჭრებით დახუნძლულ ხესთან ვარ:


ალიხე, მალიხე, სალიხე.

როცა ჩემი ხელი შენს ხელს ეჭირა
მივეჩვიე
მეგონა თითქოს შენს მუშტში გამოიზარდა


მაგრამ


გამიფრინდა და


იმ დღეს ფანჯრიდანაც არ გამიხედავს


და ეხლაც


როცა გადასასვლელთან ვდგავარ, ბევრჯერ მომჩვენებია რო გვერძე მყავდი
და იქით უნდა გადაგეყვანე,


გუშინაც
თითები ისე მოვუჭირე ცარიელ ჰაერს,


ხელი მეტკინა...

მურმან ჯინორია @ პროფილი

19 წელია და ჯერ ისევ ვზივარ


ათას რამეს ვაკეთებ


და მაინც ვზივარ


გავივლი


გამოვივლი


ვზივარ


გულზე ხელების შემომიკრებია


კი არა და


გადამიჯვარიდენებია


და


ველოდები როდის შევიცვლები...


როდის გადავსხვაფერდები


დრო გადის


მიდის მოდის


იქავე დგას


და


მცვლის


მცვლის


მასხვადასხვაფერადებს


და


მარწმუნებს


რომ


ყველაფერი გავლადია




ჰხოდა ასე


ეტაპ ეტაპ


ნაბიჯ ნაბიჯ


წამ და წამ


თვალ და თვალ


ცხვირ და ცხვირ


პირ და პირ


ადამიანი ხდება


იმად


რითაც ადამიანი


ყველა სხვა


არაადამიანზე


უფრო


არააადამიანურია...




მეერე იწყება გახსენება


რომ


მე ამას ვერ წამოვიდგენდი


რომ ადრე სხვანაირად იყო


რომ ნუთუ ეს მე ვარ


მერე ზიხარ


ზიხარ


ზიხარ


დადიხა  და მაინც ზიხარ


წახვალ


წამოხვალ


და


მაინც ზიხარ


და


ელი


ელი


ელი


გულზე ხელებ ზოგჯერ არც კი გადაჯვარედინებული


როდის დაიბადები თავიდან


როდის შეიცვლები


როდის გადასხვაფერდები


ანუ


ისევ ისეთი გახდები


როგორიც იყავი....






მიწა იყავ


მიწად იქეც




ქვა იყავ


და


ქვად იქეც




არაფერი იყავ


არაფრად იქეც......






როგორ შეიძლება ადამიანს აწუხებდეს ის


რაც არ აქვს?




როგორ


და


ასე




ზოგჯერ ფიქრობ 


იქნებ არც არსებობსოოო


აი რამდენჯერ მიფიქრიაა


ამის მტკიცებულებები რო არ არსებობდეს


დღესაც ჩემი გამოგონილი მეგონებოდა




უემოციობაც ხომ ემოციაა




სიცარიელე


წარმოშობს


სისავსეს


მერე ხვდები რო არც ისეთი ცარიელი ხარ


როგორც გეგონა


და


ალბათ აღარც არის საჭირო


იმის თქმა




შეიცვალე


ო

!

ადამიანები ჩვენით ჩვენს სტერეოტიპებს ვქმნით
ზოგჯერ კარგს, ზოგჯერ ცუდსაც
მაგრამ ხშირ შემთხვევაში უფრო კარგ წარმოდგენებს ვიქმნით
და ასევე ხშირ შემთხვევებში ეს კარგი წარმოდგენები არ ამართლებენ ზუსტად..


საკმარისია ერთი ღიმილი, და ჩვენ უკვე გულწრფელ ღიმილს ვაწერთ
ერთი ტკბილი სიტყვა და ზეცაში აგვყავს


გვგონია ყველას გული წმინდაა
ყველა სიტყა გულიდან მოდის
ტყუილის გარეშე
გვგონია გვერძე გვყვანან .
გვგონია ვუყვარვართ ისე როგორც ჩვენ გვიყვარს
გვგონია მათთვის ერთადერთი ვართ და ყოველთვის პირველები


მაგრამ ოდესმე მაინც დგება ის მომენტიც როცა ყველაფერს რეალურად დავუხვდებით ხოლმე წინ
ეს სტერეოტიპები იმსხვრევა გაუმთელებლად და მაშინ ხვდები, რომ ყველაფერი შენ გამოიგონე და შენივე გამოგონილ სამყაროში აცხოვრებდი




გრძნობ ტკივილს
იცვავ სიცივეს ..
იმ ბავშური ემოციებისაც აღარ გჯერა ..


მარა , ეს იმას არ ნიშნავს რო აღარ გიყვარს, ან ცხოვრება დამთავრდა ..
ეს  იმას ნიშნავს, რომ გაიზარდე 

Zura Salukvadze - აღარ მიყვარხარ!

2011 წელი


24 იანვარი ...


თიკო ისევ ცოცოხალია ...

პარადოქსულია, მაგრამ ბავშობიდან ვიცნებობდი ეჭვიანი შეყვარებული მყოლოდა ... გასაკვირია მარა მასეა..
და ბედნიერი ვარ რო ეს ოცნება ამიხდა .. 
  
ეხლა მარტო მე არ ვეჭვიანობ ყველაზე და ყველაფერზე .. :)

მინდა სეთი ხატვის ნიჭი მქონდეს რო ჩემი ქალაქი დავხატო ..
მხოლოდ სითბოსი და სიყვარულის ფერში ...
სადაც არ იქნება გამომშრალი საათები და იქ სადღაც , ნისლისფერი სამყაროსგან მოშორებით, იქნება ჩემი საკუთარი ქალაქი,

ქალაქი რომელშიც სუნთქავენ მე და შენ და ყველა ფიქრი იისფერია ...

გამოცდებიიიიიიი :@

ჰოო გამოცდები და გამოცდები .. საშინელებაა .
მე სტუდენტი ვარ და ეს კი ავტომატურად ნიშნავს იმას, რომ სეზონში 4 კვირა უნდა ვინერვიულო ერთდროულად მიკრო და მაკრო ეკონომიკაზე, ფინანსურ აღრიცხვაზე , ეკონომიკის აზრის ისტორიაზე და ვიმახსოვრო ეკონომისტებისა და საზოგაო მოღვაწეების სახელები და დაბადება გარდაცვალების თარიღები , ვისწავლო ინგლისურად ისეთი სიტყვები რომლის ქართული თარგმანიც კი არ მესმის ; გადავიღო იმდენი ქსეროქსი, რომ ნაბეჭდი ტექსტი შემძულდეს და გადავიღო არა იმისთვის, რომ ვისწავლო, არამედ იმისთვის, რომ მშვიდად ვიყო (ვისწავლი, ქსეროქსი ხომ მაქვს); გავათენო ღამეები, ვწყევლო ჩემი თავი (გესწავლა რა აქამდე, რაღა ბოლო მომენტში გახსენდება),  დავწერო ბევრი და ბევრჯერ, მერე კი გულისფანცქალით დაველოდო ქულებს. საშინლად ზარმაცი ვარ. ეს სიმართლეა. ზარმაცი ვარ, რადგან ვფიქრობ, რომ მაინც მოვასწრებ ყველაფრის სწავლას და ვასწრებ კიდეც, ოღონდ ისე არა, როგორც მე მინდა.
 ზარმაცი ვარ, რადგან ქართველი ვარ და კიდევ ათასი მიზეზის მოყვანა შემიძლია. პრინციპში ის, რომ დანარჩენ მიზეზებს არ ვწერ, ასევე სიზარმაცეა.
  გამოცდები ნიშნავს  ნიშნავს კალმისგან დარჩენილ წერტილებს ხელისგულებზე. გამოცდები ნიშნავს ამოღამებულ თვალებსა და დილას საუზმის გარეშე. გამოცდები ნიშნავს წიგნების დომხალს ჩემს მაგიდაზე და  ქსეროქსებისთვის დაცარიელებულ საფულეს, გამოცდები არის სისასტიკე, რომელზეც ხელი მოვაწერე, როცა უნივერსიტეტში ჩავაბარე.


და ეხლა რო ვზივარ და აქ წერ, რადგან მიზეზი მქონდეს არ სწავლის, რომ მერე ჩემს თავს ვუთხრა დიდი ხანია არ დამიწერია და ხო უნდა დამეწერა დრო ხო ფუჭად არ გავატარეთქო ეგეც სიზარმაცეს ნიშნავს , რადგან 64 საკითხიდან მარკეტინგში მხოლოდ 7 ვიცი ,,


 მაგრამ ამ გამოცდისწინა საშინელი დღეების მიუხედავად, მე ვითხოვ ბევრ გამოცდებს ... უნდა მოვთვინიერდე !

მინდა რამე ისეთი ..

ზღვაზე ხიდი და ცაზე კიბე_  არც ერთი მჭირდება და არც მეორე. მე მინდა რამე ისეთი, რაც ჩემს ცხოვრებას გახდიდა გაცილებით საინტერესოს, ვიდრე  ახლა არის.
  პირადი ამინდი_  იღვიძებ, იყურები ფანჯარაში. ამინდი არაა. არანაირი ამინდი არაა. არ ანათებს მზე, არც წვიმს, არც ცივა, არც ცხელა. იღებ პულტს და ირჩევ  სასურველ ტემპერატურასა და ამინდს,  მერე კი მთელი დღე დადიხარ შენი ამინდით. ქუჩაში მოძრაობს  ხალხი და ჩაცმულობისა და ტანსაცმლის მდგომარეობით ხვდები, ვინ რა ამინდი აირჩია. მოდის გოგონა,  სველი თმა აქვს და ქოლგას არაფრის დიდებით არ შლის. ეტყობა, წვიმაში სეირნობა უყვარს. შენ კი მხრებზე თოვლის ფანტელები გაყრია. კარგია. ძალიან კარგია.

მომკალი და
მინდი ხარ და
ბინდი ხარ და
ვგიჟდები.
როდესაც
მაგ თვალებით
გვერდით ჩამომიჯდები.
ნიკაპზე და
კისერზე და
ტუჩებზე და
ყურზე,
კერტებს როგორც
შემოდგომის
დამწიფებულ
ყურძენს
ტუჩებით და
თვალებით და
ენით
ხერხემალზე აყოლებით
და მსუბუქი
კბენით
ნიკაპზე და
კისერზე და
ტუჩებზე და
ყურზე...
კერტებს როგორც
დამწიფებულ ყურძენს
ისე ვუმზერ

დავწვები,..ავდგები ... შენი თვალები სევდით სავსე,ნაღვლიანი სულ მახსენდება....მინდა დაგიკოცნო,დარდი გაგიქარვო ...ხელი არ მიწვდება....დიდი მანძილი მაშორებს,ხელთმეწიფება,...მოვა დრო,დაბრუნდები და ეგ ყველაფერი მოგონებად იქცევა . . .

შემოვედი ----- გავედი

erotic dream

სიზმარი ჩემი მეტაფიზიკური მოგზაურობაა..
ალბათ ყველაზე ავადმყოპურ სიზმრებს მაშინ ნახავ როცა მთვრალი ხარ და თვალდახუჭულზეც კი ყველაფერი ტრიალებს 
მაგრამ როცა ცხადად ხედავ ყველაფერს , ასეთი სიზმრები არასდროს გავიწყდება

ვდგავარ ოთახში, თვალებზე შავი სახვევი მაქვს ახვეული, მე არ ვარ მე.. ჩემს თავს ვუყურებ შორიდან (სიზმრისმხედველის პოზიცია)

ის კი ჩემს წინ დგას.. მე მას ვერ ვხედავ, მაგრამ ვგრძნობ, რომ ასე ახლოს მეც კი არ ვარ ჩემთან ..

ვსწავლობ მის სახეს, ნაოჭებს, ცხვირს და ტუჩებს, ძალიან უცხოა

ვიწყებთ ერთმანეთის  სწავლას..

მისი ხელები ჩემს სახეზე, მისი ხელები ჩემს ყელზე, მისი ხელები ჩემს მკერდზე, მისი ხელები უფრო ქვემოთ..

ჩემი ხელები მის სახეზე, ჩემი ხელები მის ყელზე, ჩემი ხელები მის მკერდზე, მის სხეულზე

მერე კი ვიწყებთ ერთმანეთის გახდას..

ვხდით აუჩქარებლად, ნელა, დინჯად..
მე არ მადარდებს, რომ ის უკვე გაოფლიანდა, მას არ ადარდებს, რომ მე დავსველდი
ჩვენ ისევ ვხდით… ახლა შიშვლები ვდგავართ და ვიწყებთ გახდას კანისას..

ჩემი სველი ხელები ხდიან მის სველ ხელებს…

და ჩვენ ვშიშვლდებით..

მე ნელ-ნელა ვქრები, ისიც ნელ-ნელა ქრება..

გავიხადეთ ყველაფერი უკვე.

თუ სული არსებობს, მხოლოდ ის დარჩა.

და ტკივილი..
ახლა ორივეს გვტკივა გახდილი სხეულები, რომლებსაც ისევ უნდათ ერთმანეთი და ისევ სველდებიან

ჩვენ კი ვართ და ახლა ერთმანეთის სულებს ვეხებით..

შავი სახვევები ძირს გდია.

ახლა ყველაფერს უკეთ ვხედავ..

და მეღვიძება

ხომ ვთქვი, სიზმარი  მეტაფიზიკური მოგზაურობაა.

კარგად გამოიყურებიო , მარა ადრინდელი თიკო აღარ ჩანს შენს თვალებში, მე ვერ მომატყუებ, რამე მოხდაო .. 
არაფერი მეთქი ( არ მომიტყუებია , ერთი შეხედვით რო გადავხედო მართლაც არაფერი მომხდარა.)

არც მოვატყუებდი ის თითქმის მამაჩემზე უკეთესათაც კი მიცნობდა , მთელი 8 წელი ყოველდღე ვლაპარაკობდით. მერე როგორც ჩიტები ფრინდებიან ხოლმე დედის გალიიდან იე გავფრინდი და მისკენ აღარც კი მიმიხედავს ( მცხვენია ამას რო ვწერ) მარა რაოდენ სამარცხვინოც არ უნდა იყოს სინამდვილე მასეთია. დღემდე არ მიმიხედავს მისკენ.. დღესაც კი ორივე ფეხის უკან თრევით შევედი დარბაზში.
ჩემი მასწავლებელი პირველად 35 წლის წინ ჩამოვიდა რუსეთიდან საქართველოში. რაღაც საერთაშორისო გამოფენისათვის. მერე წავიდა, იქ სახლი გაყიდა და ისევ ჩამოვიდა. ბევრ რამეს აკეთებდა ერთდროულად:  წერდა, ხატავდა, პერფორმანსებს დგამდა.. ყველაფერი, რასაც ქმნიდა, სიგიჟესა და სტრესს ეხებოდა. საქართველოც ამით იზიდავდა_ ,,ქვეყანა კი არა, საექსპერიმენტო სივრცეა”_ ამბობდა ხოლმე ღიმილით, _ ,, სტრესის საკვლევი ნამდვილი არტ-ობიექტი…”

ისეთი დიდი ოვაციებით ლაპარაკობდა მეც შემაყვარა ყველაფერი ქართული .. ყოველთვის მიხაროდა ხოლმე ხატვაზე მისვლა. იქ მარტო კი არ ვხატავდი, მისი საუბრის მოსმენაც მსიამოვნებდა.ყოველთვის მაინტერესებდა საიდან იცოდა ამდენი. 2 წელი მაინც იქნებოდა რაც არ მინახავს

- შევიცვლებოდი აბა რა . უკვე დიდი გოგო ვარ- დიდი? ( გაეღიმა ) 2 წლის წინათაც დიდი იყავი, მაგრამ ბავშვის სული და ღიმილი გქონდა. რატომღაც ბოლომდე მასე იქნებოდა მეგონა
ვერ მიგიხვდით მეთქი ვუთხარი
- ეხლა სევდიან ღიმილს და თვალებს უფრო ვხედავ , იმედია მარტო დღეს ხარ ასეთ ხასიათზე და მაგის ბრალია თინათინ (თიკო არასდროს დაუძახია ჩემთვის)
- ხო, დღეს მართლაც ხასიათზე ვერ ვარ დილიდანვე, აქაურობამაც იმოქმედა.- ყველაფერი ძველი სევდას აღძრავს როგორი საყვარელი და საძულველიც არ უნდა იყოს იგი ( სუ ქარაგმებით ლაპარაკობდა, პირდაპირ არასდროს იტყოდა სათქმელს) ბოლოს მკითხა
_ რამდენი ხანია წიგნი არ წაგიკითხავს ან არ გიხატია?აღარ მახსოვს მეთქი ვუთხარი, და დროის უქონლობას დავაბრალე. თან შემცხვა და გავწითლდი.


ბევრი ხალხი იყო გამოფენაზე, ბევრი ძველი ნაცნობი , ბერიც უცნობი. ყველა ერთმანეთს ათვალიერებდა..

-ერთმანეთის საყურებლად უფრო არიან მოსული რო ხვალ სალაპარაკო ქონდეთ ვის რა ეცვა და ვის რა ფასიანი ( ეს მითხრა და გაიღიმა თავისივე ნათქვამზე ) არა და ჩვენ ხელოვანები რამდენს ვწვალობთ რო სხვებსაც ვაზიაროთ ჩვენივე განცდები

რაღაცნაირად გულზე მომხვდა მისი სიტყვები..

მაგრამ შენ სუ სხვანაირი ხარო მითხრა.. მესიამოვნა ვიგრძენი ..რატომ მკითხეთ წიგნზე და ხატვაზე მეთქი ვკითხე..

- დაიმახსოვრე.. ყველაფრისგან აზრი უნდა გამოიტანო შენთვითონ და მერე დაივიწყოო მითხრა..

ცოტა ხანი ჩუმათ ვიყავით ..

-მე ხან ვწერ ხოლმე ( ვუთხარი )
-წეერ ? რას წერ ? რაზეე? 
- მე მივხვდი რატოც მკითხეთ კითხვაზე და ხატვაზე.. გგონიათ რო ყველაფერს შიგნით ვმარხავ და ამიტომაც დაინახეთ ცვილილება ჩემს თვალებში?
ეს ვუთხარი და დარწმუნებული ვიყავი რასაც მეტყოდა და ზუსტად მასე რო მითხრა გამეღიმა.. მივხვდი რო ისევ ისეთი იყო
 შენი თვალები მაინც ლამაზია რაც არ უნდა სევდა გქონდესო .. ვიცოდი დაახლოებით მასე მეტყოდაიმედია
 ოდესმე წამაკითხებო.. 
აუცილებლად მეთქი ვუთხარი ..
ქართველ სტუდენტებს ვაკვირდებიო მითხრა. მათი სრული უმრავლესობა ინერციით ცხოვრობს_ ინარჩუნებს უძრაობის ან თანაბარი მოძრაობის მდგომარეობას, სანამ გარეშე ძალა არ შეაჯანჯღარებსო ..
 ვერ მივხვდი რატომ თქვა არაფერი ვითხარი..


 კარგა ხანი ჩუმად ვიდექით კიდე..

ძალიან გიყვარსოო მკითხა , თან ისე რო არც შემოუხედავს ჩემთვის..

არ ველოდი. რამოდენიმე წამი ვერაფერი ვუპასუხე ..



თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნიე და მეთვითონ ვიგრძენი როგორ გამინათდა სახე..
თავზე ხელი გადამისვა და ყველაფერი კარგად იქნებაო მითხრა..


ცრემლები ძლივს გადავყლაპე..


გამოფენის მერე გარეთ გავედი. გაგაცილებთო შემომთავაზეს მარა რამოდენიმე მიზეზი მოვიგონე და მარტო წამოვედი. ფიქრი მინდოდა
დავდიოდი ქუჩებში და ვფიქრობდი.. საათს ბოლოს რო დავხედე თერთმეტი ხდებოდა.. 
ნაბიჯებს ავუჩქარე და სახში წამოვედი 40 წუთი გასულიყო უკვე და მესიჯს ველოდებოდი


ცოტა გვიან მომწერა და ცოტა ვილაპარაკეთ .. არ შმეძლო ლაპარაკი ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი, მეც არ ვიცი რატო და დავიძინებთქო ვიფიქრე.. გამოვრთე, ძილი ვცადე მარა საათს რო დავხედე 4 ხდებოდა.. 
კიდე ვფიქრობდი თურმე, მარა მაინც ვერ მივხვდი რატომ ვკარგავთ ადამიანები ერთმანეთს