-_-

წახვედი თუ არა აცივდა ... 
დამთხვევა იყო ალბათ..
თითქოს არაფერი შეცვლილაო, მაგრამ ბევრი რამე შეიცვალა ჩემთვის ..


შემოდგომაა ჩვენს ფანჯრებშიი...
ქუჩებში ყველაფერი იგივეა მხოლოთ ძირს ჩამოყრილმა ფოთლების რაოდენობამ მოიმატა და ცოტა ტოტების სიშიშვლემ ..


რამდენჯერაც ჩვენ ადგილებს ჩავუვლი ყოველთვის სევდიანი ღიმილი მომადგება ხოლმე სახეზე და მახსენდება როგორ მეთამაშებოდი  ბოლია-ბოლიას ... 


მე ხო ყველაზე ბედნიერი მაშინ ვიყავი როცა ლოყას მომადბდი ლოყაზე და ერთათ ვსუნთქავდით .. 


ნათქვამია ბედნიერი სიცოცხლე არ არსებობს არსებობენ მხოლოდ ბედნიერი დღეებიო, მაგრამ ის დღეები იმდენად ბედნიერი იყო რომ მთელი სიცოცხლის მანძილზე მეყოფა ..
დავდიოდი და ვფიქრობდი ..
ერთი წლის წინ ხო საერთოთ მარტოდ-მარტო ვიყავი .. ახლა კი შენ მყავდი, მართალია მოშორებით , მარა მაინც მყავდი ..


თავიდან ყველგან გეძებდი .. 
ქუჩაში ყველა გამვლელში და გამომვლელში ..


პირველი ორი დღე თვალებს ვაცეცებდი ..
მესამე დღეს უკვე შევეგუე 


და ეხლა კიდე ვხვდები ..
 რა საჭირო იყო შენი ძებნა ?


შენ ხო აქ ხარ გულშიი..
ჩემს გულში ცხოვრობ და ამით უფრო ბედნიერი ვარ ..


ეს უფრო მახარებს ვიდრე სადგაც, თუნდაც ბიძაშენის სახლში ცხოვრება ...