და.. დაა.. დაავი.. დაავიღალე !

ენა დამე...  და მეც დამე ... და მე დამებარებინა ბინა შენს გულში.... ?


სიტყვა მიყვა, მიყვა...მიყვაააა.....  მიჰყვა რგოლი რგოლს და დაეხვია რგოლი ძელს ... 


დრო, დრო რა მოსატანია და ყველა, ყველა დარდსაც  შლის ...


სიტყვა დავი, დავი... დავიიიი.....   დავირბინე ქუჩები და ვერსად გნახე ..


სიტყვა მიყ, მიიიყ .. მიიიყ ... ვარ, ხარ, არის ...


და.. და დამღალა მე ამ მიხატულ ღიმილმა ტუჩებზე და ....


სიტყვა ვტი, ვტიი... ვტივტივებდი სიზმრებში და გპოულობდი ფიქრებში...
და
და, დავი .. დავიღალე მე ამ ნიღბების დანახვით და ... და ნიღბებს იქით ამოფარებულ სახეებს ვეძებ ...


და, დაა .. დამღალა მე ამ უქართველო ქართველობამ და უქართველობაში მიჩქმალულ ქართველებს ვეძებ ..


ვე.. ვეძებ და ვეძებ ... და ვეე.. ვებრძვი ამ უცნაურ რაობას და 


და დრო მიდის... და ყველა, ყველა ღიმილს ფრესკულს შლის ...


და თვალებმა ... შიშველმა თვალებმა დამღალა, რომლებსაც სიყალბე უტარებს ქუჩაში მარათონს ....


მტვერმა, სიბინძურემ ქალაქში დამღალა ...


გაგიცვლი, ამინდებს გაგიცვლი.. შენთან რა ხანია გაწვიმდა ...


და სველმა ქუჩებმა იქნება გაწმინდოს სიმყრალე... 


და სინესტემ კი იქნება და ჩამოგვაცილოს ის წებო რომლებსაც ვატარებთ ...


და და.. დავეძებ და დავეძებ სიყვარულს დავეძებ ხალხში


და ვიცი რომ არის ..
არ შეიძლება რომ არ იყოს ... ცოტა მაინც და არ შეიძლება რო არ გაღვივდეს და გაბევრდეს ....


სი, სი .. სიიიტყვებს ვეძებდი გრძნობების სათქმელად და  და..დააამება ენა  მე სიიი ყვარულზე..

სიტყვა მი, მიიყვაააა....
 მიიყვანაა გრძნობამ გრძნობა საგულემდე და .. და აი მაინც ვერ ვთქვი ბოლომდე ...


სიტყვა ში, შიიი ... შიშით შევყურებ ჰორიზონტს და ვდგავარ იმ ადგილზე რომელიც ალბათ ვიღაცამ დამითმო ..


ალბათ იმიტომ, რომ ის სიცარიელე ჩემად, ჩუმად ამომევსო განცდებით ...


შეხედე, ისევ სიყალბეა ირგვლივ და ისევ ნიღბები სახეზე დარჩენას გვთავაზობს ...


შეხედე, ისევ ღრუბლები დადიან ცაზე და სამყარო თითქოს დაგვცინისო განგებით ...


შეხედე, რამდენი სისხლია გარშემო და მზე კი, მზე კი სხივებით თამაშობს ...


შეხედე, ამ წითელი ფანქრით მიხატულ ღიმილს სახეზე და შავი პასტელით გაფერადებულ სამყაროს ...


სიტყვები.. სიტყვები პირზევე შრებიან და აღარც არავის ესმის ჩვენი ...


ათას სიბინძურეს ვქმნით და მხოლოდ სადღერძელოს დროსღა  ვართ ქართველნი ...


დამღალა მე ამ უსაშველო სიბრმავემ ხალხისა და ისევ მარტოობის სიამეს ვდარაჯობ  ...


დამღალა მე ამ სიბინძურეში  ჩაფლულმა  სულმა და სიწმინდეს ვდარაჯობ ....


და.. და დედა.. დედამიწა კი ისევ ტრიალებს და ტრიალებს ....


ისევ ანათებს მზე და ისევ ციმციმებენ სხივები...


ისევ ამოდის მთვარე მზის ჩასვლისას და თითქოსდა იმ სიბნელეს ანათებსო ბევრი რომ ეძებს სწორედ ...


ესეც სამყაროს ირონია ...


და 


და მე კი ვეძებ .. სიცივეში სითბოს ვეძებ...


და მებმევა.. ეენა მებმევა მე ისევ ყველაზე თბილ სიტყვაზე სამყაროში ...


და ვცდილობ ვთქვა.. ვცდილობ და 
და .. და.. ისევ ეს შიში სულის ...




მაგრამ მე ვიტყვი.. მე ვიტყვი რომ მე .. მე შენ მიიი.....


მი...... მიიივახწევთ ყველაფერს და რომ სიყვარულისთვის შეიქმნა სამყარო ...




მაგრამ შეხედე, მაინც სიყალბეა ირგვლივ და ისევ ვერ ვთქვი ბოლომდე....


დრო, რა მოსატანია და დრო კი ნაოჭებს გვიჩენს და  სახეს კი გვიშლის ...


ირგვლივ ნისლის და სიყალბის სუნი დგას და მაინც მაქვს განცდა სინათლის...


და იქნებ..იქნებ ეს ერთხელ მაპატიო კიდევაც ....


მაპატიო ჩემი ხშირად გაქცევა სინამდვილისგან .....


და ოცნებაში დარჩენა მაპატიო ..........


ჩემი მხატვრობის ნიჭი მაპატიო და ხშირად გაფერადება მაპატიო ცხოვრების ...






შეხედე, ამდენი ცრემლისფერია გარშემო და მზე კი სხივებით თამაშობს ....